donderdag 31 mei 2012

Aardbeving

De afgelopen dagen zijn de aardbevingen van zondag 20 mei en dinsdag 29 mei logischerwijze gesprek van de dag geweest. Tientallen doden, vele gewonden, duizenden daklozen. Veel mensen hebben gevraagd hoeveel ik er hier van gemerkt heb.

Op het kaartje is het episch centrum met een sterretje aangegeven. Rovereto, waar ik woon, staat bovenaan in het midden op de kaart en is zo'n 150km vanaf het episch centrum. Dat is natuurlijk relatief dichtbij.

Omdat de aardbeving van 20 mei 's nachts was, heb ik daar relatief weinig van gemerkt. Ik ben er uiteraard wakker van geworden, maar voordat ik echt door had wat er gaande was, was het al ongeveer over. Ik ben toen wel opgestaan, omdat ik me er bewust van was dat het een tamelijk krachtige aardbeving was geweest en ik ben op internet gaan zoeken naar wat er precies gebeurd was. Al gauw kwam de berichtgeving op gang dat er een aantal historische gebouwen ingestort was in de buurt van het episch centrum en dat daarbij een aantal mensen omgekomen was. Bij veel mensen kwam direct ook de herinnering naar boven van de aardbeving in Aquila in 2009 en daardoor heerste er angst. Omdat er hier in de provincie eigenlijk geen schade was e.d. ging het leven hier gewoon door.

Af en toe voelden we nog een naschok, maar die waren over het algemeen niet zo krachtig. Anders was dat dus afgelopen dinsdagochtend. Ik zat net Stille Tijd te houden toen ik de aardbeving voelde. Meteen was ik me er van bewust dat hij te krachtig was voor een naschok en dat het dus een nieuwe aardbeving was. Ik zag mijn boekenkasten en staande lampen heen en weer gaan en ik hoorde de rolluiken klapperen. Dit was toch wel heel angstaanjagend, vooral omdat het tamelijk lang duurde. Je wilt wel iets doen, je wilt ontsnappen aan datgene wat gebeurt, maar je kunt nergens heen. Dat besef is denk ik wel het ergste. Nog een hele tijd na de beving zat ik nog te beven op mijn stoel; deels door naschokken, deels doordat het evenwichtsgevoel toch een beetje verstoord was op een of andere manier.

Via de moderne media kwamen al heel gauw de berichten dat de situatie ernstiger was dan de week ervoor. Vooral doordat een aantal gebouwen al heel erg verzwakt was door de beving van eerder. In Trentino was er wederom eigenlijk geen schade, maar bij het episch centrum dus des te meer.

Bij de beving van dinsdag ben ik wel even bang geweest, maar na afloop verdween die angst ook weer. Toch zijn er heel veel mensen die nu voortdurend in angst leven. Veel mensen hebben me de vraag gesteld "Waarom laat God dit gebeuren?" Dit is vervolgens een mooie gelegenheid om van Hem te getuigen. Laten we bidden dat door deze situatie heen, velen de Levende Heer mogen leren kennen!