Italiaanse nummerborden!

Toen ik in januari terugging naar Italie, ben ik met de auto van opa gekomen, die hij aan mij heeft geschonken. Omdat ik geen Nederlands adres heb, kan ik niet een auto met Nederlandse nummerborden e.d. op mijn naam hebben staan en zodoende, moest ik voor vertrek uit Nederland naar de Rijksdienst Wegverkeer (RDW) om de auto officieel uit te voeren. Daar kreeg ik vervolgens exportnummerborden die 14 dagen geldig waren, zodat ik de auto naar Italie zou kunnen brengen. Nog even een verzekering regelen uiteraard en dat kon dan natuurlijk juist weer niet bij de ANWB in Heerenveen, dus moest ik tussendoor nog even naar Drachten ("gewone" autoverzekeringen verzekeren niet voor twee weken).
Dat was dus stap 1.

Zonder problemen ben ik met de auto in Italie gekomen. Daar was het zaak om zo snel mogelijk de officiele inschrijving van de auto te regelen, omdat ik na die 14 dagen na uitvoer de auto dus van de openbare weg af moest halen. Naar de Italiaanse RDW. Allemaal heel vriendelijk en ze hebben me uitgelegd welke documenten ik allemaal nodig had. O.a. een document van Citroen Italia dat deze auto echt een Citroen is met alle technische gegevens e.d. erbij. Die aanvraag duurt dan 4 weken... Nou ja, geduld is een schone zaak en ondertussen kon ik de documenten die ik uit Nederland mee had genomen vertalen, want die documenten waren alleen maar in het Nederlands, Engels, Duits en Frans, dus dan is het toch logisch dat ik ze even in het Italiaans moet vertalen... (NOT!!!). Vervolgens met die vertalingen naar een kantonrechter die ze goed moest keuren. In de praktijk komt dat neer op een paar stempeltjes om het officieel te maken (en natuurlijk de kosten die daarbij komen). Ik moest vervolgens officieel zweren dat ik de documenten juist vertaald had...
Dat was dan stap 2 (met allemaal substapjes).

Vervolgens met een dikke stapel papieren weer terug naar de Italiaanse RDW. Op de papieren moest eigenlijk ook een factuurdatum en contractdatum komen te staan, maar omdat opa mij die auto gegeven heeft, had ik dat niet. Wel had ik een verklaring van opa dat hij mij die auto gegeven heeft. Vervolgens alle papieren daar ingeleverd voor controle en ik moest me in hetzelfde gebouw melden bij een loket die me alles zou geven voor de betalingen die ik nog moest doen. Ook gaven ze me nog een formulier om in te vullen. Daar ontstond toen een klein probleempje. De "verkoper" moest namelijk dat formulier tekenen. Dat zou dan opa zijn, want hij was de vorige eigenaar, maar op 31 januari is opa helaas overleden...
Niemand bij de RDW wist eigenlijk hoe dat "probleem" op te lossen. Dan maar naar de instantie waar de auto uiteindelijk ingeschreven moet worden (PRA, geen idee eigenlijk waar die afkorting voor staat). Daar dus maar heen gegaan en gevraagd wat ik moest doen. Ondertussen biddend dat er een oplossing zou komen, want als de auto uiteindelijk als erfenis zou worden gaan gezien, zouden er nog best wat bureaucratische gevolgen bij kunnen komen. De PRA zei echter: "Laat maar iemand tekenen, dat controleren we toch nooit." Prijs de Heer!
Dat was stap 3.

En dan maar afwachten of bij controle door de RDW echt alle papieren in orde zouden zijn. En ja, toen kreeg ik een telefoontje dat het allemaal in orde is. Gisteren ben ik dus wederom bij de RDW geweest en heb ik het kentekenbewijs en de nummerborden gekregen!
Dat was stap 4.

Dan natuurlijk achter een verzekering aan. Gelukkig heb ik daar hulp bij gehad van iemand van de kerk, die me op de meest voordelige verzekering heeft gewezen. Blijft een dure business, omdat ik nog nooit een autoverzekering heb gehad (jaja, dit is mijn eerste autootje :-) en dus geen schadevrije jaren kan aanvoeren. Een dezer dagen krijg ik de verzekeringsbescheiden en kan ik dus weer de weg op!
Stap 5a

En stap 5b is dan natuurlijk om de belasting te betalen. Dat ging gelukkig vanochtend helemaal zonder problemen. Ik kan de auto dus bijna weer gebruiken en dat is geweldig, want 3 of 4 avonden in de week moet ik naar Trento voor vergaderingen en bijeenkomsten en zonder auto kan ik daarna dan niet maar naar huis. Ik voel met gezegend met mijn mooi autootje en prijs de Heer dat de bureaucratische stappen geen problemen hebben opgeleverd!

Ik moet de nummerborden nog even op de auto laten zetten en als dat gebeurd is, zal ik een foto hier op mijn blog zetten (ik moet wel zeggen, dat ik de gele Nederlandse nummerborden wel mooier vind!).

Boekentafel

En daar stonden we dan zaterdagochtend bij een temperatuur rond het vriespunt. Al voor achten waren Massimo en ik in de weer om alles klaar te krijgen voordat de winkels open zouden gaan. Dat lukte niet helemaal, maar wel bijna :-) Probleem is: als het zo koud is dan gaan de Italianen niet lekker de stad in. De eerste tijd was er dan ook maar weinig volk op de been en dus weinig kansen om mensen aan te spreken.

Ons team was nog versterkt door een derde persoon, Salvatore, die in de gevangenis van Trento werkt. Verschillende mensen die hij heeft leren kennen terwijl ze gevangen zaten, zijn langsgekomen en Salvatore heeft uit kunnen leggen waarom we daar staan, wat ons doel is, Wie onze Opdrachtgever is. Een van hen heeft ook aangegeven graag een keer de kerkdienst te willen bezoeken.

Er kwam een vrouw langs van rond de 60. Meer dan een uur heeft ze daar bij ons gestaan, omdat ze gewoon even haar verhaal wilde doen. Vorig jaar is haar dochter op 35-jarige leeftijd overleden en dat gemis regeert haar leven. Ook zij heeft aangegeven wel een keertje naar de kerkdienst te willen komen.

Zo waren er verschillende mensen geinteresseerd om eens tijdens de kerkdienst te komen kijken. Komende zondag hebben we de maandelijkse kerkdienst in Rovereto. Laten we bidden dat deze mensen de vrijmoedigheid zullen nemen om werkelijk te komen!

Veritaliaanst of verontnederlandst?

Zouden deze woorden bestaan in het Nederlands? Als ze er niet zijn, zouden ze er wel moeten komen, want zo voel ik me af en toe wel...! Ik ben drie maanden in Nederland geweest en af en toe merkte ik toch dat ik al een aantal jaren niet meer daar woon en de taal minder vaak spreek. Zo krijg ik geregeld te horen dat ik Nederlands praat met "de italiaanse zangerigheid", moet ik geregeld naar een woord zoeken (dat ging na een tijdje wel weer beter, moet ik zeggen) en weet je wat "impegnatief" betekent? Is volgens mij toch echt een Nederlands woord, maar het blijkt niet te bestaan... (komt van het woord "impegnativo", arbeidsintensief). Verder hoorde ik laatst een christelijke cabaretier. Was echt heel leuk en we hebben erg gelachen, maar hij maakt een grapje wat bij mij een beetje in het verkeerd keelgat schoot. Iedereen lachen en ik vond het dus even niet zo leuk. Later hoorde ik, dat er een heel verhaal achter die grap schuilging over een rel binnen Christelijk Nederland. Met die achtergrond informatie erbij, was het inderdaad wel grappig :-)

De moderne communicatiemiddelen...

En toen was het dan zover en nam ook ik de stap om een blog te beginnen (we moeten tenslotte met onze tijd meegaan en met de moderne communiatiemiddelen zijn Italie en Nederland nog dichterbij elkaar :-)

Geregeld zal ik een stukje schrijven om jullie op die manier een kijkje te geven in het Italiaanse leven.

Zou het dan echt zo zijn dat er meer is in Italie dan pizza en pasta?