Een gebedsverhoring en de Opening van de tentoonstelling

Vorige week was ik nog weer in het gemeentekantoor waar ik twee jaar geleden de aanvraag heb ingediend voor de zaal waar we momenteel de tentoonstelling van Claudio Centin houden. Toen ter sprake kwam dat we tijdens de tentoonstelling ook twee keer een conferentie organiseren, werd het lastig. De persoon in het kantoor zei dat we dat niet gemeld hadden en dat het in die zaal niet mocht. Ik was er van overtuigd dat we het er voorheen al over gehad hadden en ik werd doorverwezen naar de baas van dat kantoor. Nee, er was absoluut geen mogelijkheid dat zou worden toegestaan om stoelen neer te zetten voor een conferentie...

En daar sta je dan... Hoe gaan we dit oplossen... De mensen anderhalf uur laten staan? De oudste van de kerk en ik hebben er allebei best wel even wakker van gelegen... Uiteraard hebben we veel gebeden, maar als het verantwoordelijke gemeentekantoor zegt dat het niet mag, wat kun je dan nog doen?

Twee dagen na dit "nee" is de oudste op bezoek gegaan bij de locoburgemeester. Zonder afspraak is hij daar binnen gelopen en heeft de secretaresse gevraagd of hij er toevallig was. "Toevallig" wel en hij was blij om de oudste weer te zien (de laatste keer was in april). Het probleem voorgelegd aan de locoburgemeester en hij vond dit toch maar raar. Na uitgelegd te hebben dat het eigenlijk om een debat gaat n.a.v. de kunstwerken, kregen we van hem officieel toestemming!

Conclusie: 1. We houden geen conferentie, maar een debat (als terminologie zo belangrijk is, dan gebruiken we toch een ander woord ;-) 2. Het hebben van "hoge" vrienden opent deuren.

Goede les (die we steeds weer opnieuw leren): VOOR GOD IS NIETS ONMOGELIJK!

Van links naar rechts: Claudio Centin, de oudste van de kerk en de locoburgemeester van Rovereto.

En op zondag 3 november was het dan eindelijk zo ver dat de tentoonstelling waar we al zolang aan werken, geopend werd. Het officiele gebeuren zou om 15:00 plaatsvinden, maar aangezien de locoburgemeester er nog niet was, werd het later en later. Tegen 16:00 begonnen we toch te denken dat hij het misschien vergeten zou zijn... Maar iets na vieren kwam hij dan toch!

Het is een groot succes geweest. Veel mensen zijn de tentoonstelling komen bekijken en werden geraakt door de boodschap. We zien uit naar wat de Here God nog meer zal gaan doen in de komende weken.