Bijbelschoolreunie!

Afgelopen weekend is er bij mij thuis een reunie geweest van mijn jaar van de Bijbelschool. Iedereen was gekomen, dus waren we met 8. De dagen ervoor heb ik me geregeld afgevraagd hoe het zou gaan worden. Zouden we de draad van vorig jaar weer op kunnen pakken? Donderdagmiddag kwamen Sara en Emmanuele al aan. Toen ik hen van het station ging halen, was het wel even vreemd om hen die niet direct deel uitmaken van mijn leven hier in Trentino, maar deeluitmaken van een vorige periode, hier te hebben. Dat wende al snel en het was gewoon direct heel erg gezellig.

Vrijdag kwamen de andere 5 (Emmanuel, Anna, Deborah, Natascia, Cristiano). Na een paar momenten van elkaar even zitten aan te kijken, even wennen, werd het direct weer als vanouds. Tijdens het weekend hebben we de tijd genomen om voor elkaar te bidden en te horen wat de ander is overkomen het afgelopen jaar en wat de plannen zijn voor de nabije toekomst. Het is echt heel bijzonder om te zien hoe God ons allemaal geleid heeft in dit jaar en hoe we ook allemaal hebben mogen groeien. Heel bijzonder!

Op de Bijbelschool was het zo dat we samen moesten optrekken, omdat we nu eenmaal in hetzelfde jaar zaten, maar nu hebben we ervoor gekozen om bij elkaar te zijn. Gaaf om te zien dat we gewoon allemaal goed met elkaar kunnen opschieten (nu eigenlijk nog beter dan voorheen) en we beseffen dat dit echt een cadeautje van de Heer is! Prijs de Heer voor vrienden!

Een grote bemoediging!

Heb je dat nou ook wel eens dat je een bepaalde taak uitvoert, omdat jij daar nou eenmaal verantwoordelijk voor bent, maar dat je je soms afvraagt waar het voor nodig is? Dat heb ik met de website van de kerk hier in Rovereto. Heel veel organisaties hebben niet eens een website, want op een of andere manier vinden ze het persoonlijke contact hier prettiger dan het digitale, en dus vind je overal altijd alleen telefoonnummers.

Maar goed, die website dus, houd ik wekelijks bij, omdat dat nou eenmaal mijn taak is. Afgelopen zondag hadden we hier in Rovereto de maandelijkse kerkdienst. Allemaal prima verlopen, mooie dienst gehad en terwijl we na de dienst staan na te praten, komt er een man binnen van achter in de 40 schat ik zo. Hij had op DE WEBSITE gezien dat er een dienst zou zijn, maar was wat aan de late kant. Even staan praten daar en afgelopen dinsdag is hij ook op de Bijbelstudie geweest! Wat een enorme bemoediging!

Zo blijkt maar weer, dat we ook trouw moeten zijn in de kleine dingen (zoals bijvoorbeeld het bijhouden van die website), ook als we het nu zelf misschien niet altijd inzien. Als God ons vraagt bepaalde dingen te doen, zal het op een of andere manier ook vrucht op gaan brengen!

Rijbewijs (wederom)

Gisteren ben ik opnieuw naar dat bureau voor rijbewijzen gegaan. Hard hopend dat het nieuwe tijdelijke document waar ze het vrijdag over hadden gehad, gearriveerd zou zijn, want zondag heb ik de auto dus niet kunnen gebruiken... In alle jaren dat ik mijn rijbewijs heb, heeft nooit iemand ernaar gevraagd, maar dan zou je zien dat juist de dag dat ik gaan rijbewijs zou kunnen overleggen, ik aangehouden zou worden :-)

Maar goed, aangekomen in dat bureau, sloeg ik stijl achterover, want het rijbewijs zelf was zowaar aangekomen! Het enige probleempje is nu nog even dat ze mijn Nederlandse sofinummer erop hebben gedrukt, omdat ze dachten dat dat het rijbewijsnummer was, maar voor de rest is het helemaal in orde en ik mag in ieder geval weer rondcrossen. Als ze willen kunnen ze wel snel ;-)

Het rijbewijs

Eind maart schreef ik al over de rompslomp van het omwisselen van mijn Nederlandse rijbewijs in een Italiaans. Ook zei ik al dat het een zaak zou zijn van lange adem en dat bleek vandaag maar weer... In de eerste week van april ben ik weer naar dat bureau gegaan voor "een medische keuring". Ik zet dit maar tussen aanhalingstekens, want die titel is eigenlijk teveel eer. Ik kwam daar dat kamertje binnen, die arts zat daar met z'n winterjas aan. Hij keek even naar mijn bril, vervolgens vroeg hij me drie lettertjes te lezen van een bord aan de muur en vervolgens mocht ik 50 euro betalen... Men had mij gezegd dat het 35 euro zou zijn, dus even ontstond er verwarring. Bij een normaal B-rijbewijs is het 35 en bij een BE-rijbewijs is het 50, want dat is een "superieur rijbewijs". Die 15 extra euro's heeft hij dus snel verdiend, want hij heeft echt niet meer tijd aan mij besteed dan aan de B-ers.

Maar goed, weer terug naar het loket waar ik verschillende documenten moest tekenen en ik moest de volgende dag terugkomen voor een document dat 30 dagen geldig zou zijn en in die tijd zou dus dan het Italiaanse rijbewijs moeten arriveren. Prima, daar wachten we dan op.

Afgelopen maandag (dag 25) maar eens teruggegaan om te vragen waarom ik nog niks gehoord had. Bleek dat ze vergeten waren om me een bepaald document te laten tekenen... "Oh," zei hij, "ik dacht dat mijn collega je daarover gebeld had..." NIET DUS! Maar goed, hij zou er verder achteraan gaan en dan zou ik later in de week wel weer wat horen.

Vanmorgen (dag 29) weer gegaan en dat "er verder achteraan gaan" was dus heel relatief, want dat ging hij doen toen ik binnenkwam... Slot van het liedje: maandagmiddag krijg ik wederom een tijdelijk document in afwachting van het Italiaanse rijbewijs. Morgen loopt het document af wat ik nu heb en zondag mag ik dus niet rijden! Lekker handig... Nou ja, ik heb hoop dat het op den duur toch goed gaat komen :-)

Biennial ECM

Al eerder schreef ik over de terugreis van de ECM-conferentie uit Spanje en nu wil ik ook wat schrijven over de conferentie zelf. Iedere twee jaar hebben we een conferentie waar we als zendelingen, kantoorteams, geinteresseerden e.d. samenkomen voor onderwijs, bemoediging, ontmoeting, etc. Dit jaar was dit van 10-17 april in Gandìa in Spanje.

Waar ik vooral van genoten heb was de ontmoeting. Zoveel mensen die ik maar een keer in de twee jaar zie, maar met wie ik me op een of andere manier toch verbonden voel. Het is goed om te horen wat de Heer in Europa aan het doen is!

Wat mij erg bemoedigd heeft ook, was het feit dat er een basis van begrip is, omdat we (bijna) allemaal in een andere cultuur leven dan onze eigen, omdat we (bijna) allemaal een andere taal spreken dan onze moedertaal en iedereen weet dus wat het betekent om op zo'n manier je bediening te beginnen. Het was goed om te horen waar anderen mee bezig zijn en ook hoe ze daarmee bezig zijn. Dit geeft weer nieuwe ideeen en stimulansen!

Maar het belangrijkste voor mij is toch wel weer geweest, om te voelen en te zien, dat ik het niet alleen hoef te doen. Het thema van de conferentie was "Our God reigns" (Onze God regeert) en dat is echt waar! Hij is Heer! We mogen alle uitdagingen, ons hele leven, samen met Hem aangaan en dan zijn hoge bergen plotseling niet hoger dan deurdrempels...! Het is Gods plan dat we volbrengen in Europa! Hij is de Projectleider!