Wachten, wachten, wachten... De meeste mensen zijn daar niet erg goed in. Is ook niet de meest aangename bezigheid en we proberen wachttijden zo kort mogelijk te houden om geen minuut van onze kostbare tijd te verspillen. Geduld is vaak ver te zoeken... Vanochtend was er voor mij een 'wachtsituatie', maar uiteindelijk bleek het geduld de reden voor een mooi nieuw contact!
Wat er gebeurd is? Mijn rijbewijs moet worden verlengd en dus moet ik een verklaring hebben van mijn cardioloog dat ik mag rijden. Hij had mij er voor vanochtend even tussendoor gepland. Om 8:55 was ik in het ziekenhuis. Er werd mij verteld dat de dokter er nog niet was. Nou ja, dan dus maar even wachten. Ondertussen heb ik goed in de gaten gehouden of hij inmiddels arriveerde, want ik wilde natuurlijk niet langer wachten dan nodig was. Om 9:20 baalde ik toch wel een beetje dat hij er kennelijk nog steeds niet was en hield mezelf maar steeds voor dat het een gunst was van zijn kant om mij even tussendoor te laten komen en dat ik dus niet moest zeuren (maar dat hij me kennelijk vergeten was...). Om 9:30 ben ik toch maar even gaan vragen of hij nog wel kwam, want als het nog heel lang zou gaan duren, dan zou ik toch naar huis gaan, want er is nog genoeg te doen... Hij bleek al eerder aangekomen zijn, maar hij wist niet dat ik er was en ik wist niet dat hij er was. Het komt er dus op neer dat ik een half uur voor niets heb zitten wachten...
Alles was dus een half uur later dan gepland en dan het plaats had kunnen vinden. Controle e.d. gedaan en vervolgens in zijn kamer even de brief voor de rijbewijscommissie schrijven. Ondertussen begon hij te vertellen dat hij nu weer in Openbaringen aan het lezen was en ook wel wat in Job en dat hij het toch wel erg interessant vindt. Natuurlijk kwam ook de vraag van de pizza weer aan de orde, want inmiddels zijn we al twee jaar bezig om een moment te vinden om samen pizza te gaan eten om wat meer tijd te hebben om over theologische zaken te praten.
Tijdens dit gesprek wordt er geklopt. Blijkt een andere patiënt (en tevens arts) te zijn en mijn cardioloog verwelkomt hem met open armen, want ook deze man is zeer geïnteresseerd in theologie en beide heren vinden het leuk dat het juist zo treft dat ik daar nog ben :-) Er is een interessant gesprek ontstaan over kerken, pausen, Bijbel, etc. en het resultaat van het geheel was, dat ook hij mee gaat om pizza te eten! Ook is de man zeer geïnteresseerd om eens te komen kijken bij een dienst van de Evangelische Gemeente van Rovereto.
In het half uur dat ik op de cardioloog gewacht heb, leek me de wachttijd zeer nutteloos. Als ik die tijd echter niet had gewacht, was ik op het moment dat die andere man was gekomen, allang weer weg geweest... Geduld is een schone zaak, dat is mij wel weer gebleken. In het half uur wachten heb ik de tijd gehad om nog weer extra voor mijn ontmoeting met de cardioloog te bidden en de Here God heeft de ontmoeting rijkelijk gezegend! Het idee is nu om begin januari in ieder geval met zijn drieën maar misschien ook wel met meer (vrouw en kinderen van de cardioloog) pizza te gaan eten. Wat een happening zal dat worden :-)
