Nog meer bureaucratie

Om het hele gebeuren van de afgelopen maanden moest ik dus een nieuw rijbewijs aanvragen. Veel kantoren van binnen gezien, veel documenten verzameld en veel geld moeten betalen en uiteindelijk dacht ik dat ik alles op orde had. Er kòn gewoon niks meer misgaan. Dacht ik... Ik had mooie nieuwe pasfoto's laten maken, helemaal geschikt voor mijn rijbewijs. Dacht ik... Kom ik vanmiddag weer in het soort van RDW-kantoor, wordt mij gemeld dat de foto's niet geaccepteerd worden, omdat ik mijn bril op heb... Pardon? Ik draag altijd een bril. Dat kan dan wel zo zijn, maar om te rijden is het wegens de geringe afwijking van mijn ogen voor mij niet verplicht om een bril te dragen. Dat betekent dat het verplicht is om een foto te hebben zonder bril... Ik kon mijn oren niet geloven. Dat konden ze toch niet serieus menen? Maar jawel, ze waren wel serieus (nou ja, zij maken de regels niet en konden er dus ook niks aan doen). Vervolgens ben ik heel hard begonnen te lachen, want dit was voor mij weer een super absurd geval :-)

Dus weer terug naar de fotograaf waar ik vorige week ook al twee keer was geweest, omdat het de ene dag niet helemaal lukte met de foto's. Positief punt is dat de fotograaf mijn buurman is en die contactmomenten zijn natuurlijk altijd goed. Hij kon ook zijn oren niet geloven en had dit ook nog nooit eerder gehoord. Maar goed, nieuwe foto's gemaakt (ik herken mezelf niet zonder bril ;-) en uit medeleven hebben ze me korting gegeven. Dat was toch wel aardig! Direct weer teruggegaan met de foto's naar de RDW en het lijkt erop dat het nu wel goedkomt. Over een dag of 15 zou mijn rijbewijs er moeten zijn. "Zou moeten zijn". Eerst zien... Ze vinden vast wel weer iets om me nog weer naar een ander kantoortje te sturen :-)

Luchtvervuiling

Iets wat ik in Nederland nooit gezien heb, maar wat hier vrij normaal schijnt te zijn, is de "antiluchtvervuilingsmaatregel". Van 15 februari - 31 maart mogen auto's met bepaalde typen motoren niet rijden tijdens vastgestelde tijden. Dit om de luchtvervuiling tegen te gaan. Of het echt veel zin heeft, vraag ik me af, want er is een legio aan uitzonderingen op deze regel. Uiteraard het openbaar vervoer wat gewoon wel mag rijden, bezorgdiensten, taxi's, etc. Een andere uitzondering op de regel is als je minstens drie mensen in de auto hebt. Daar worden mensen heel creatief van, want mensen schijnen plotseling overal passagiers vandaan te halen: opa's, oma's, buren, etc. Wat ik ook heb gehoord, maar ik weet niet of het waar is, is dat er poppen verkocht worden ten grote van echte mensen, die dan vervolgens rond worden gereden. Haha, ik zie me al met twee van die poppen rondrijden. Mijn auto is nog nieuw genoeg dat ik nog niet onder de beperkingen val op dit moment, maar in de toekomst ga ik toch echt niet met twee poppen rijden hoor. Als je wordt aangehouden terwijl je dus eigenlijk niet mag rijden, is de boete erg hoog...

Wat wel lastig is, is dat verschillende gemeenten ook verschillende tijden hebben met deze antiluchtvervuilingsregel. Als iemand in Rovereto al wel weer mag rijden, kan het zijn, dat hij in Trento niet mag rijden of andersom. Is dus een kwestie van goed organiseren :-)

Maar of het echt nut heeft? Ik woon hier aan een doorgaande weg in Rovereto en het is echt niet minder druk dan voor de maatregel inging.

En als ik heel diep adem, heb ik ook echt niet het idee dat ik schonere lucht inadem :-)

Logica?

Er wordt wel gezegd dat men aldoende leert en dat oefening kunst baart enzo, maar soms vraag ik me toch echt wel even af of dat zo is... Hoe vaak ben ik nou hier in het ziekenhuis geweest... De hele afdeling cardiologie weet dat ik niet in het Italiaanse zorgsysteem zit en dus verwachtte ik dan ook geen problemen meer. En daar stond ik dan met mijn goede gedrag bij de kassa van het ziekenhuis om het controlebezoek van die ochtend te betalen. "Sorry mevrouw, maar u moet een verwijsbriefje van de huisarts hebben." "Pardon? Ik ben toch al onder behandeling en bovendien de andere keren werd dat ook niet gevraagd. En we hebben die discussie al vaker gevoerd: ik heb geen huisarts hier en ik kan er ook geen hebben, omdat ik geen deel uitmaak van het Italiaanse systeem..." Dame achter de kassa helemaal in de stress. Ik snapte het probleem niet, omdat ik dus andere keren gewoon kon betalen. Toen ik vroeg waarom het nu anders was, antwoordde ze, dat dat kwam door de manier van afspraak maken. De secretaresse van cardiologie had me een afspraak gegeven, maar er niet bij stilgestaan dat ik in een andere categorie val, namelijk die van externe verzekeringen waardoor ik meer betaal dan de Italianen die de kosten (deels) vergoed krijgen van de Italiaanse staat. Voor mij lag de oplossing erg voor de hand: laat mij gewoon het tarief betalen dat ik de andere keren betaald heb. Maar nee, dat is té makkelijk... In de computer stond het anders, dus ze moesten en zouden een of ander bewijs hebben dat ik echt op controle was geweest. Mijn logica zegt dan: "Wat kan jullie dat schelen als ik voor een controle zou willen betalen die ik niet gehad heb..." Ondertussen waren er drie dames in de weer met telefoons, computers, etc. om een oplossing te zoeken voor dit enorm grote, onoverkomelijke probleem (zo relaxt is het leven in Italie dus niet... Als ze voor dit soort dingetjes al zo in de stress schieten...).

Maar goed, op naar cardiologie en daar het probleem weer uitgelegd. Secretaresse, verpleegkundige, cardioloog, allemaal op zoek naar een oplossing. Het advies van de secretaresse was om het gewoon lekker zo te laten en niet te betalen (zijn leuke adviezen :-) Ik kon er ondertussen wel erg om lachen, maar niet iedereen ging daarin mee. Nou ja, slot van het liedje was, dat de cardioloog (die er samen met mij hartelijk om heeft kunnen lachten) een briefje moest schrijven dat ik écht op controle was geweest en op basis daarvan mocht ik dan bij wijze van gunst bij de kassa betalen. Om een of andere reden heb ik wel het tarief betaald dat de Italianen ook betalen en daardoor heb ik dus 25 euro uitgespaard. 

Snap jij het, snap ik het... Ik heb het opgegeven om het te proberen te begrijpen. Ik heb hier wel weer van geleerd dat je hier nooit moet denken dat je door hebt hoe de dingen werken, want het is altijd weer anders :-)

Ik blijf me verbazen... Maar toch houd ik van dit land :-) Vervolg

Er was dus gezegd dat ik de afdeling cardiologie terug moest bellen op 4 februari om te weten te komen of mijn eigen cardioloogje (C.) er wel zou zijn voor de controle van 11 februari. Vanochtend dus gebeld. Nee, hij zou niet de controles doen die dag. Ik zei: "Dus jullie weten nu de beurten al voor volgende week" :-) "Nou," zei de secretaresse (niet dezelfde als met wie ik al twee keer hierover gesproken had, dus zij wist waarschijnlijk niet dat ik al twee keer eerder gebeld had), "die weten we al lang hoor, al twee dagen." Hahaha, ik moest echt moeite doen om niet in de lach te schieten.

Maar het geval was dus dat C. officieel niet de controle zou doen, maar een van de 9 anderen. Ik ben er zeker van dat ze allemaal goed zijn enzo, maar ik wilde toch wel heel erg graag naar C. Hij heeft me tenslotte de afgelopen maanden steeds gevolgd en bij hem voel ik me vrij om alle vragen die ik heb te stellen. "Oei," zei de secretaresse, "we zitten heel erg vol..." Probleem daarbij was ook dat ik per se vòòr 15 februari de controle moet hebben gehad, omdat ik dan de keuring heb voor mijn rijbewijs en daar moet ik een verklaring van de cardioloog voor hebben. Ik probeerde dus intussen maar alvast aan het idee te wennen bij een andere cardioloog terecht te komen... (wel heel jammer, want het zijn juist die contactmomenten waarin we ook weer tijd zouden hebben om over de Bijbel te praten enzo). Maar toen zei de secretaresse dat ze zou proberen een of andere kunstgreep uit te voeren om me die dag toch op controle bij C. te krijgen en het is haar gelukt! Ik ben blij!