Logica?

Er wordt wel gezegd dat men aldoende leert en dat oefening kunst baart enzo, maar soms vraag ik me toch echt wel even af of dat zo is... Hoe vaak ben ik nou hier in het ziekenhuis geweest... De hele afdeling cardiologie weet dat ik niet in het Italiaanse zorgsysteem zit en dus verwachtte ik dan ook geen problemen meer. En daar stond ik dan met mijn goede gedrag bij de kassa van het ziekenhuis om het controlebezoek van die ochtend te betalen. "Sorry mevrouw, maar u moet een verwijsbriefje van de huisarts hebben." "Pardon? Ik ben toch al onder behandeling en bovendien de andere keren werd dat ook niet gevraagd. En we hebben die discussie al vaker gevoerd: ik heb geen huisarts hier en ik kan er ook geen hebben, omdat ik geen deel uitmaak van het Italiaanse systeem..." Dame achter de kassa helemaal in de stress. Ik snapte het probleem niet, omdat ik dus andere keren gewoon kon betalen. Toen ik vroeg waarom het nu anders was, antwoordde ze, dat dat kwam door de manier van afspraak maken. De secretaresse van cardiologie had me een afspraak gegeven, maar er niet bij stilgestaan dat ik in een andere categorie val, namelijk die van externe verzekeringen waardoor ik meer betaal dan de Italianen die de kosten (deels) vergoed krijgen van de Italiaanse staat. Voor mij lag de oplossing erg voor de hand: laat mij gewoon het tarief betalen dat ik de andere keren betaald heb. Maar nee, dat is té makkelijk... In de computer stond het anders, dus ze moesten en zouden een of ander bewijs hebben dat ik echt op controle was geweest. Mijn logica zegt dan: "Wat kan jullie dat schelen als ik voor een controle zou willen betalen die ik niet gehad heb..." Ondertussen waren er drie dames in de weer met telefoons, computers, etc. om een oplossing te zoeken voor dit enorm grote, onoverkomelijke probleem (zo relaxt is het leven in Italie dus niet... Als ze voor dit soort dingetjes al zo in de stress schieten...).

Maar goed, op naar cardiologie en daar het probleem weer uitgelegd. Secretaresse, verpleegkundige, cardioloog, allemaal op zoek naar een oplossing. Het advies van de secretaresse was om het gewoon lekker zo te laten en niet te betalen (zijn leuke adviezen :-) Ik kon er ondertussen wel erg om lachen, maar niet iedereen ging daarin mee. Nou ja, slot van het liedje was, dat de cardioloog (die er samen met mij hartelijk om heeft kunnen lachten) een briefje moest schrijven dat ik écht op controle was geweest en op basis daarvan mocht ik dan bij wijze van gunst bij de kassa betalen. Om een of andere reden heb ik wel het tarief betaald dat de Italianen ook betalen en daardoor heb ik dus 25 euro uitgespaard. 

Snap jij het, snap ik het... Ik heb het opgegeven om het te proberen te begrijpen. Ik heb hier wel weer van geleerd dat je hier nooit moet denken dat je door hebt hoe de dingen werken, want het is altijd weer anders :-)