Een paar weken terug was ik op vakantie in Litouwen. Vakantie in de zin van "even wat anders", maar verder heel intensief, want ik deed mee aan orienteringsloopwedstrijden daar. Voor de wedstrijden is er een presentatie van alle deelnemende landen. Alle teams met hun vlag in een rij. Heel erg chauvinistisch :-) Wij als Nederlanders waren met z'n drieën (mijn ouders en ik) en van Italië was er één deelnemer. Deze deelnemer is echter een Zuidtiroler en naast dat hij een Italiaanse identiteitskaart heeft, is er verder niks Italiaans aan hem. Hij had al gezegd: "Ik ga de Italiaanse vlag NIET dragen." Aiaiaiai, hoe moet dat dan... Wij dachten dat hij het uiteindelijk toch wel zou doen, maar hij hield voet bij stuk. Op de foto's is het resultaat te zien :-)
 |
| Heen en weer getrokken door twee landen... |
 |
| Voor die ene keer dan toch maar de Italiaanse vlag :-) |
Na zes jaar in Italië voel ik me toch Italiaans genoeg om de vlag te dragen!
Een paar weken terug vroeg iemand me of ik de Italiaanse nationaliteit aan zou nemen en mijn "nee" kwam er zo vlot uit dat er verbaasd werd opgekeken. Ik voel me heel Italiaans met de Italianen, maar mijn hart klopt toch nog steeds Nederlands! Bovendien, wat zou de meerwaarde zijn van het Italiaanse staatsburgerschap? Zou ik daar plotseling Italiaanser van worden in het dagelijks leven?
