Als je in een ander land gaat wonen, loop je onvermijdelijk tegen cultuurverschillen aan. Toen ik naar Italië vertrok, lag het dus in de lijn van verwachting dat ik tegen deze verschillen zou gaan aanlopen en op een of andere manier moet je dan een manier vinden om daarmee om te gaan. Dat vraagt om flexibiliteit en het steeds maar weer nagaan in welke dingen je als buitenlander moet aanpassen en waarin je mag en kan blijven zoals je bent.
Ik dus met mijn Nederlandse cultuur in de Italiaanse cultuur. Twee culturen valt niet altijd mee en is een uitdaging. Maar de uitdaging wordt steeds groter, want het blijft niet bij deze twee culturen. Toen we vorig jaar officieel Evangelische Kerk van Rovereto werden, waren we met vier verschillende nationaliteiten. Dat betekent dus meer verschillen ook. Alle vier deze nationaliteiten kwamen uit Europa. Ja, de verschillen zijn er en ook vaak duidelijk zichtbaar, maar op zich viel het nog mee.
Want de kerk groeit (prijs de Heer!). Op een gemiddelde zondag zijn we niet met vier verschillende nationaliteiten, maar met ELF! En dat niet alleen uit Europa, maar uit drie verschillende continenten! (Europa, Zuid-Amerika en Afrika). Wat een verschillen tussen ons allemaal! Niet alleen wat cultuur betreft, maar ook wat taal, huidskleur, manier van kleden, manier van gedragen, etc. Wat een verscheidenheid!
En wat nou het mooie is? In deze verscheidenheid zijn we gewoon één familie, want we zijn kinderen van één Vader! En dan maakt het niet meer uit waar je vandaan komt. Samen maken wij deel uit van het volk van de Heer. Samen... Allemaal heel verschillend, maar toch SAMEN! Wat heeft de Heer ons wonderbaarlijk geschapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten