Nou ja, het weer was natuurlijk ook niet het meest ideaal, want om een paraplu vast te houden, de kalenders nog en ze dan ook kunnen aanbieden aan de passanten, was wel een hele kunst. Na wat peptalk gingen we toch aan de slag en er was ondanks de regen aardig wat volk op de been. Reacties verschilden van: "Ik neem nooit cadeautjes aan" tot "ik ben niet religieus" en van "hoeveel moet ik hiervoor betalen" tot een aanmatigend vingertje en een opgetrokken neus (en verder geen woord). Gelukkig waren er ook velen die met een hartelijk en verrast: "Bedankt!" de kalender aannamen. Laten we bidden dat God door deze kalenders heen harten zal aanraken!
Op een gegeven moment kwam er iemand in uniform aan. Ik herinnerde me dat hij me ooit een keer aangesproken heeft op straat. Dit heb ik toen gepost op facebook (november 2012): "Ik liep op straat en werd aangesproken door een klein politiemannetje. Hij vroeg me: "Hoe lang ben jij?" Hahaha, dat was nogal een onverwachte vraag. Hij reikte niet verder dan mijn schouder en hij zei dat hij heel graag wat langer zou zijn."
Ik had geen idee dat het al ruim een jaar geleden was dat we elkaar gesproken hadden, dus ik begon spontaan tegen hem te praten. Laat het duidelijk zijn dat hij dus geen idee meer had wie ik was, maar uiteindelijk is het een erg leuk gesprek geworden. Hij gaf aan helemaal nergens in te geloven en overtuigd te zijn dat er na dit leven niks is en dat vond hij ook wel prima. Vervolgens heb ik mogen getuigen over wat de Here Jezus voor bij betekent. Het was een heel mooi en open gesprek. Misschien zouden jullie voor deze man willen bidden (hij is de hoogste pief van een van de politiekorpsen hier in de stad).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten