De Trentinese (Trentinose, Trentiniaanse???) cultuur is afwachtend. Als men je niet kent, zullen ze niet zo gauw een praatje maken. Door geregeld met de boekentafel onze gezichten te laten zien, worden we herkend en lijken de mensen iets toeschietelijker te zijn. Men begint zelfs al te groeten :-) Klinkt misschien als een banaliteit, maar de reactie van een oudere dame geeft wel aan hoe vreemd dat is: Ik groette haar vriendelijk toen ze langs liep. Ze kijkt me aan, komt naar me toe en vraagt: "Maar kennen wij elkaar?" Het was zo ongewoon voor haar dat iemand die ze niet kent, haar groet!
We hadden op de boekentafel wat "Paasartikelen" liggen die iemand uit de kerk gemaakt had en die artikelen trokken mensen aan. Er was een mevrouw die helemaal weg was van een van de hebbedingetjes. Toen ze zich vervolgens realiseerde dat de boekentafel van een "niet-Katholieke kerk" uitgaat, wist ze niet hoe snel ze weg moest komen. We merken vaak dat er zulke reacties ontstaan als men hoort dat we een Evangelische kerk zijn. Er heerst een zekere vorm van angst voor het onbekende. Daarom proberen we er zoveel mogelijk gewoon "te zijn" en te laten zien dat wij gewone mensen zijn die van de Here Jezus houden.
Zo blijft het in Trentino steeds zoeken naar de juiste manier om mensen te benaderen. Het is moeilijk om de mensen duidelijk te maken, dat ook de Evangelische kerken Christelijke kerken zijn. Het gaat om Christus alleen, Hij is Heer! Als we Hem oprecht zoeken, dan maakt dat niet uit binnen welke kerkmuren we dat doen! Hij zal ons leiden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten